تاثیر پلاسما بر تشکیل بیوفیلم روی پلیمرهای مصرفی در پزشکی

مواد زیستی به طور گسترده ای در تجهیزات پزشکی نظیر کاتترهای ادراری استفاده می شوند. یکی از مهمترین مشکلات استفاده طولانی مدت از کاتترهای ادراری، تشکیل بیوفیلم روی سطح آن هاست. روش های زیادی برای کاهش تشکیل بیوفیلم وجود دارند. اصلاح سطح توسط پلاسما یکی از روش هایی است که تحولی عظیم را در فراهم کردن سطوحی با عملکرد خاص ایجاد کرده است. در این پژوهش، تاثیر گلودیس شارژ پلاسما روی تشکیل بیوفیلم توسط اشریشیا کلی و استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس روی سطح کاتتر ادراری در فشار 1-10?6/1 تور گاز نیتروژن، ولتاژ دیس شارژ 24/1 کیلو ولت و جریان حدود 150 میلی آمپر، فشار 1-10?6/1 تور گاز اکسیژن، ولتاژ دیس شارژ 1 کیلو ولت و جریان حدود 150 میلی آمپر و فشار 2-10?9 تور گاز آرگون، ولتاژ دیس شارژ 85/0 کیلو ولت و جریان حدود 150 میلی آمپر به مدت 20 دقیقه بررسی شد. آب گریزی و زبری سطوح تغییر یافته توسط fourier transform infrared) ftir spectrometery) و afm ((atomic force microscopy مورد بررسی قرار گرفت که تغییرات قابل توجهی را نشان دادند. نتایج روش سنجش با رنگ آمیزی کریستال ویوله و cfu (کشت و شمارش کلنی) نشان دادند که میزان تشکیل بیوفیلم روی سطح کاتتر تیمار شده با پلاسمای نیتروژن، اکسیژن و آرگون، به ترتیب حدود 81، 89 و 66 درصد نسبت به نمونه ی کاتتر اولیه کاهش می یابد. تیمار پلاسمایی به مدت 8 دقیقه با نیتروژن در فشار 1-10?6/1 تور گاز نیتروژن، ولتاژ دیس شارژ 24/1 کیلو ولت و جریان حدود 150 میلی آمپر، سبب بیشترین کاهش میزان تشکیل بیوفیلم می گردد. به منظور ارزیابی پایداری تیمار پلاسمایی سطح کاتتر ادراری جهت کاهش تشکیل بیوفیلم توسط اشریشیا کلی، کاتتر تیمار شده با پلاسمای نیتروژن از لحاظ تشکیل بیوفیلم، به مدت یک ماه مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل های آماری یک پایداری نسبی را در طول این مدت نشان داد.